Look To Your Heart - Um, No Thank You (Translated Into Greek)
A special thank you to Jordan Tsakmalis of Greece, for his recent translation of this sermon.
Βιβλική περικοπή: Ιάκωβος 1:16-21
Στο όνομα του Ιησού: Αμήν
Τα ριάλιτι σόου μάς έχουν κάνει μία τεράστια χάρη. Μας επιτρέπουν να δούμε πόσο οι άνθρωποι ζούμε μέσα στην αυτοεξαπάτηση. Βάλτε ένα οποιοδήποτε ριάλιτι σόου και θα δείτε σχεδόν αμέσως ότι επαναλαμβάνεται η εξής κατάσταση: ο ένας κατηγορεί τον άλλο όσο πιο ανόητα γίνεται και κανένας δεν παραδέχεται την αμαρτία του. Με απλά λόγια, όποτε προκύπτει κάποιο θέμα, κάποιο πρόβλημα, καθένας αρχίζει να αρνείται τη συμβολή του στο πρόβλημα και μετά αρχίζει να ρίχνει το φταίξιμο σε κάποιον άλλο. Αρχίζουν τότε οι χειρονομίες και τα δάχτυλα που τεντώνονται για να δείξουν τον άλλο και να του πουν ''Εσύ είσαι ο ένοχος. Εσύ τα θαλάσσωσες''. Πραγματικά, είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσουμε πόσο τυφλοί, ανόητοι και εξαπατημένοι είμαστε οι άνθρωποι όταν ακολουθούμε την τακτική να αρνούμαστε την αμαρτία μας και να κατηγορούμε τους άλλους.
Όταν πάλι δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ενοχή μας και την υπαιτιότητά μας, τότε, ακολουθούμε μία άλλη τακτική: αρχίζουμε να προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι το κακό που κάναμε, ήταν στην πραγματικότητα καλό. Και αν κάποιος ακούσει τα επιχειρήματά μας και δε συμφωνήσει; Ε, τότε, κακό του κεφαλιού του, με αυτόν τον τρόπο το μόνο που αποδεικνύει είναι πόσο λάθος είναι που διαφωνεί μαζί μας.
Φίλοι μου αγαπημένοι, τι χαζό παιχνίδι που παίζουμε κάθε μέρα. Όποτε ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αμαρτία μας, πάντα την αρνούμαστε ή την υποβαθμίζουμε σε σημασία. Ή απλά κατηγορούμε κάποιον άλλο, ψάχνουμε γι' αυτό που λέμε, για έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Και αν έχουν καταφέρει να μας κολλήσουν στον τοίχο και να μην μπορούμε να αρνηθούμε την ενοχή μας; Ε, τότε, επιχειρούμε να πείσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους ότι το κακό που κάναμε είναι καλό και όχι κακό.
Τώρα, δε χρειάζεται να προσπαθήσω να σας πείσω ότι αυτού του είδους η νοοτροπία δεν είναι μόνο αρρωστημένη, αλλά και επικίνδυνη. Όταν μάλιστα φτάνουμε στο σημείο να κατηγορούμε για το κακό που συμβαίνει τον ίδιο το Θεό, τότε, υπεισερχόμαστε σε κάτι που λέγεται βλασφημία. Αυτό είναι και το κύριο θέμα της περικοπής που διαβάσαμε. Ο Ιάκωβος φωτίζει το γεγονός ότι όποτε κατηγορούμε το Θεό για το κακό, απλά εξαπατούμε τον εαυτό μας.
Δε μας αρέσει να παραδεχόμαστε τα λάθη μας. Δε μας αρέσει να σκεφτόμαστε όπως ο Ιάκωβος. Όταν συμβαίνει κάτι καλό, θέλουμε να το πιστωθούμε, να δείξουμε ότι σε μας οφείλεται, σε μας το χρωστάνε.
''Κοίτα τι έκανα. Κοίτα τι πέτυχα. Για σας παρακαλώ να με προσκυνήσετε όλοι για το επίτευγμα μου''.
Όταν όμως συμβαίνει κάτι κακό, τότε, πόσο εύκολο μας είναι να αρνούμαστε οποιαδήποτε εμπλοκή μας και να κατηγορούμε τους άλλους ή να απευθυνόμαστε στο Θεό και να λέμε: ''Γιατί το άφησες αυτό να συμβεί; Γιατί δε μ' αγαπάς; Τι κακός που είσαι''.
Για να δούμε, λοιπόν, τι συμβαίνει εδώ. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εγώ και εσύ δεν έχουμε πάντα μία σαφή κατανόηση του τι είναι η αμαρτία πραγματικά. Είμαστε αφελείς, κρυβόμαστε από τον εαυτό μας, είμαστε στενόμυαλοι.
Το πράγμα λειτουργεί ως εξής: η ανθρωπότητα επιθυμεί και λαχταρά την αμαρτία. Όμως, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτήν την επιθυμία της αμαρτίας πάντα την εκλογικεύουμε, την παρουσιάζουμε στον εαυτό μας ως μία προσπάθεια να μας βελτιωθούμε και να μας ευεργετήσουμε.
Έτσι, το περισσότερο του χρόνου μας, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η αμαρτία μας υπάρχει μέσα μας και ενδέχεται να κάνει κακό στους άλλους. Πχ, ένας οδηγός αυτοκινήτου που τα πίνει γερά με την παρέα του σε ένα μπαράκι και μετά μπαίνει μεθυσμένος στο αμάξι, ξεκινάει να οδηγεί χωρίς να είναι νηφάλιος και μετά από λίγο σκοτώνει ένα παιδί, δεν το έκανε επειδή το ήθελε. Ένας άλλος άνθρωπος που μέσα στη καραντίνα για τον κορονοϊό πάει και αγοράζει κρέας αξίας 2.500 ευρώ για να το αποθηκεύσει, δεν αντιλαμβάνεται ότι με τον τρόπο αυτό στερεί από άλλους ανθρώπους τη δυνατότητα να έχουν και αυτοί κρέας για κάποιο χρονικό διάστημα. Ο άνθρωπος που κλέβει χρήμα από το ταμείο της δουλειάς του για να πληρώσει τους λογαριασμούς του, δεν το κάνει για να τον μηνύσουν για υπεξαίρεση χρήματος και να τον βάλουν φυλακή. Το ζήτημα εδώ είναι ότι η αμαρτία μάς κάνει όλους μας να παρασερνόμαστε από την πρόκληση να αρνούμαστε τις ανάγκες του συνανθρώπου μας, να μην εμπιστευόμαστε το Θεό και να υπηρετούμε τα πάθη μας. Η αμαρτία μάς εξαπατά κάνοντάς μας να σκεφτόμαστε ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι κακό, αντίθετα, είναι μια χαρά, είναι κάτι καλό, μια λύση ανάγκης και οκ. Η αμαρτία μάς εξαπατά να πιστεύουμε ότι κάνοντάς την και βελτιώνουμε και ωφελούμε τον εαυτό μας, τελικά όμως αυτό που συμβαίνει είναι ότι και εμείς και οι άλλοι εξαιτίας αυτής της αμαρτίας πληγωνόμαστε, παθαίνουμε κακό.
Αυτός είναι ο λόγος που τόσο εύκολα αρνούμαστε την αμαρτία μας και ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Η αμαρτία έρχεται με τόση φυσικότητα γιατί μας στρέφει μέσα μας, μας κλείνει στον εαυτό μας και μας πείθει ότι αυτό που κάνουμε είναι καλό για μας. Η αμαρτία μάς τυφλώνει και δεν βλέπουμε τις ανάγκες των άλλων. Και όταν μας κατηγορούν για κάτι κακό που κάναμε, αμέσως, προσπαθούμε να πείσουμε και τους άλλους και το Θεό ότι δεν ήταν δα και τόσο κακό αλλά αντίθετα ήταν κάτι καλό. Λέμε: ''Πού βλέπετε το κακό να νοιάζομαι για τον εαυτό μου; Αν οι άλλοι αδιαφορούν για μένα, είναι κακοί. Και ο Θεός, αν δε μου δίνει όσα επανειλημμένως του ζητάω δεν με αγαπάει και είναι και αυτός κακός. Τι να κάνω λοιπόν;''
Φίλοι μου, ο Ιάκωβος μάς λέει σήμερα ότι είναι μεγάλο λάθος να χρεώνουμε για το κακό που συμβαίνει το Θεό. Το να σκεφτόμαστε ότι ο Θεό είναι υπεύθυνος για το κακό, είναι βλασφημία. Ο Θεός δεν προκαλεί το κακό, εμείς το κάνουμε. Εμείς προκαλούμε το κακό όταν αυτοεξαπατιόμαστε και φτάνουμε να πιστεύουμε ότι το κακό που κάνουμε είναι στην πραγματικότητα καλό. Όταν αυτοπαγιδευόμαστε με αυτό τον ανόητο τρόπο, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και πέφτουμε στην αμαρτία και η αμαρτία γεννά θάνατο.
Βαπτισμένοι άγιοι! Κάθε καλό και τέλειο δώρο που έχουμε είναι άνωθεν, είναι από πάνω, έρχεται από τον ουράνιο Πατέρα του φωτός που είναι αναλλοίωτος, δεν αλλάζει, μένει πάντα ίδιος. Σε καμία περίπτωση, δεν μπορούμε να λέμε ότι ο Θεός είναι ο ποιητής της αμαρτίας. Ο Κύριός μας ο Θεός μας δεν προκαλεί κανέναν να αμαρτήσει. Γι' αυτό, όταν ψάχνεις να βρεις δικαιολογίες για την αμαρτία σου, όταν κατηγορείς τους άλλους, όταν αρνείσαι ότι αμάρτησες όταν προσπαθείς να κάνεις την αμαρτία σου να φαίνεται σαν κάτι καλό, βρίσκεσαι σε πλήρη και ολοκληρωτική εξαπάτηση του εαυτού σου και εμπαίζεις τον Θεό.
Έτσι, όταν οι εχθροί μας; ο κόσμος, ο διάβολος και ο παλαιός Αδάμ, ο εαυτός μας, προξενούν χάος στη ζωή μας με την αμαρτία, το καλύτερο είναι να ρίχνεις το φταίξιμο σε σένα και να χτυπάς το στήθος σου και να λες: Κύριε, συγχώρησέ με, τον αμαρτωλό.
Και όταν κάτι καλό σου συμβαίνει, να υψώνεις το βλέμμα σου ψηλά και με χαρά να λες:
Κύριε, σ' ευχαριστώ, δοξασμένο τ' όνομά σου.
Αγαπημένοι μου βαπτισμένοι άγιοι, μάθετε να μετανοείτε για την αμαρτία σας καθημερινά και να αινείτε το Θεό καθημερινά, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής, δηλαδή να βρισκόμαστε σε συνεχή μεταμέλεια για την αμαρτία, να δεχόμαστε τα δώρα του θεού και να χαιρόμαστε. Και η πραγματικότητα αυτή είναι το ακριβώς αντίθετο μιας ζωής μέσα στην εξαπάτηση.
Είναι πολύ εύκολο να καταλάβουμε πώς λειτουργεί όλο αυτό. Όσο ζούμε στην εξαπάτηση της αμαρτίας, κατηγορούμε πάντα για το κακό που συμβαίνει κάτι έξω από μας, ενώ, από την άλλη, για να βρούμε κάτι καλό, στρεφόμαστε μέσα μας, στην καρδιά μας. Εκεί ψάχνουμε να βρούμε τη λύση. Όμως, αυτό που μας αποκαλύπτει ο Θεός μέσω του Ιακώβου είναι τόσο διαφορετικό. Ο ιάκωβος μάς δείχνει ότι για την αμαρτία υπεύθυνοι είμαστε εμείς, το κακό βρίσκεται μέσα μας. Η καρδιά μας είναι το κακό. Ο Ιάκωβος μάς αποστρέφει από τον εαυτό μας και μας στρέφει προς το Θεό, τη μόνη πηγή καλοσύνης και αγιότητας.
Ας αναλογιστούμε για λίγο.
Ο αέρας που αναπνέουμε. Ένα τέλειο δώρο.
Το φαγητό που τρώμε. Δώρο.
Το ότι δεν έχουμε πόλεμο, αλλά ειρήνη. Δώρο.
Το ότι είμαστε υγιείς. Δώρο.
Μία καθαρή συνείδηση από την ενοχή, την κατηγόρια και την καταδικη του Νόμου. Κατά χάριν δώρο του Θεού.
Η βροχή πάνω στις καλλιέργειες, το σπίτι μας, ο σύζυγός μας, τα παιδιά μας, τα χρήματά μας, τα παπούτσια που φοράμε στα πόδια μας, η εκκλησία μας, ο ποιμένας μας, οι συμπιστοί μας, δώρο, δώρο, δώρο. Όλα είναι δώρα από πάνω, από τον Πατέρα μας, το Θεό μας.
Ο Θεός είναι ο ποιητής καθετί έξοχου και τέλειου. Και από όλα τα δώρα που μας δίνει, το καλύτερο δώρο που επέλεξε να μας κάνει είναι να μην μας αφήσει να χαθούμε από την αμαρτία που φωλιάζει στις καρδιές μας. Επέλεξε να μην μας αφήσει να καταλήξουμε στον αιώνιο θάνατο από το κακό που υπάρχει μέσα μας. Επέλεξε να μη μας αφήσει στην αυτοεξαπάτηση του θανάτου, να μην μας αφήσει να πάρουμε το μονοπάτι που μας απομακρύνει από την αλήθεια και μας φέρνει στην κόλαση. Αλλά, ο Θεός επέλεξε να μας ελεήσει με τη χάρη του και με την αλήθεια του, το Ευαγγέλιο, να μας σώσει από το σκοτάδι και να μας τοποθετήσει στο θείο του φως.
Ακούστε βαπτισμένοι άγιοι. Το δώρο της βάπτισης δεν το κάνετε εσείς. Το δώρο της άφεσης των αμαρτιών κατά την εξομολόγηση δεν είναι άφωνο, αλλά αντηχεί δυνατά τα αυτιά σας, σαν ένα δώρο που το ακούς. Και δε χρειάζεται να πληροίς κάποια προαπαιτούμενα για να πάρεις μέρος στο Δείπνο του Κυρίου, στη Θεία Κοινωνία, αλλά ο Κύριος σε έχει καλέσει στο τραπέζι του και σε δέχεται όχι για να σε κατηγορήσει και να σε καταδικάσει, αλλά να σου δώσει τη συγχώρησή του, τη ζωή και τη σωτηρία, ως δώρο.
Και έτσι, η ζωή του χριστιανού δεν είναι μία ζωή που καταναλώνεται σε μία επίμονη και συνεχή άρνηση να παραδεχτούμε τα λάθη μας και ρίξιμο της ευθύνης στους άλλους. Η ζωή του χριστιανού δεν είναι μία μάχη να υποκρινόμαστε διαρκώς ότι το κακό που κάνουμε, είναι καλό. Αλλά, αντίθετα, η ζωή του χριστιανού είναι μία ζωή που νιώθουμε μόνιμα απόγνωση για την κατάστασή μας, ομολογούμε με θάρρος τις αμαρτίες μας και κρατιόμαστε γερά και με χαρά από τα θεία δώρα που μας έδωσε ο ελεήμων Θεός.
Όλα αυτά τα δώρα που έχουμε λάβει και που συνεχίζουμε να λαμβάνουμε, τα δεχόμαστε χωρίς αλαζονεία, γιατί ξέρουμε ότι δεν τα δικαιούμαστε. Έτσι, δεν χρειάζεται να τρέχουμε σαν τρελοί σε αυτή τη ζωή να πετύχουμε και κάτι ακόμα, γιατί ό,τι χρειαζόμαστε, το έχουμε ήδη, δωρεάν, στο Λόγο του Ευαγγελίου και στα Μυστήρια, στα πολύτιμα και πλούσια σε συγχώρηση δώρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μέσω της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος.
Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.
CLICK HERE to Subscribe on iTunes
CLICK HERE to Subscribe on Podbean