The Constant Need To Be Right? (Translated Into Greek)

Text: Luke 10:23-37

A special thank you to Jordan Tsakmalis of Katerini, Greece, for his recent translation of this sermon. 

Λουκάς 10:23-37

Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.

Στο Ευαγγέλιο του Λουκά, διαβάζουμε ότι ο νομοδιδάσκαλος, όταν προκλήθηκε από τον Ιησού, θέλησε να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Τώρα, η λέξη "θέλησε" είναι σίγουρα ακριβής, ωστόσο, πιθανώς θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε αντ' αυτού τη λέξη ''ήταν αποφασισμένος'' για να αποτυπώσουμε την πλήρη δύναμη των συναισθημάτων του νομοδιδάσκαλου εκείνου. Με άλλα λόγια, αυτός ο δικηγόρος ήταν αποφασισμένος να έχει δίκιο και να επικυρωθεί ότι έχει, εκείνη την ημέρα που επισκέφθηκε τον Ιησού. Ο Ιησούς σίγουρα προκάλεσε το νομοδιδάσκαλο, με αποτέλεσμα ο δικηγόρος να νιώσει μεγάλη ανάγκη και πίεση να δικαιολογηθεί - να έχει δίκιο και να επιβεβαιωθεί. Και ακριβώς εκεί, στο να θέλει να δικαιολογήσει τον εαυτό του ενώπιον του Ιησού, βλέπουμε την αποτυχία της ανθρώπινης φύσης.

Αγαπητοί φίλοι, κάθε μέρα, ξυπνάμε και αλληλεπιδρούμε με άλλους ανθρώπους. Και καθώς αλληλεπιδρούμε, προσπαθούμε συνεχώς να πετύχουμε την αναγνώρισή τους. Και για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, κάθε μέρα, προσπαθούμε επίσης να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας στο μυαλό μας. Και έτσι, αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε είτε μας δίνει επιβεβαίωση είτε μας αρνείται την αναγνώριση, πράγμα που μας κρατάει στην κατάσταση να πηγαινοερχόμαστε σαν εκκρεμές, νιώθοντας κάποιες μέρες επιβεβαιωμένοι και δυνατοί, ενώ άλλες μέρες νιώθοντας ότι μας έχουν απορρίψει και είμαστε μόνοι. Και πάλι, αυτό το φαινόμενο βρίσκεται στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης μας εξαιτίας της αμαρτίας. Πρέπει να νιώθουμε επικυρωμένοι, επιβεβαιωμένοι και ότι έχουμε την υποστήρικη των άλλων σε αυτή τη ζωή για να υπάρχουμε.

Σκεφτείτε το ως εξής: η ζωή μας βρίσκεται διαρκώς σε μία δίκη ενώπιον των άλλων και του εαυτού μας. Οι γείτονές μας ενεργούν ως εισαγγελέας και δικαστής, ενώ εμείς δικαζόμαστε σαν κατηγορούμενοι. Και... μαντέψτε...κάνουμε κι εμείς το ίδιο στους γείτονές μας, και έτσι, αισθάνονται σαν κατηγορούμενοι μπροστά σε εσάς και σε μένα. Και πάλι, ολόκληρη η ζωή μας μοιάζει να είναι μια συνεχής δίκη όπου προσπαθούμε να σκαρφιζόμαστε δικαιολογίες για τις πράξεις μας και να πείθουμε τους άλλους (και τον εαυτό μας) ότι είμαστε καλοί, σωστοί και αληθινοί. Από τα ρούχα που φοράμε, τις δουλειές που κάνουμε, τους φίλους που έχουμε, τα αυτοκίνητα που οδηγούμε, τις λέξεις που χρησιμοποιούμε και τις δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούμαστε, όλα όσα κάνουμε, είναι για η προσπάθειά μας να αποκτάμε συνεχή επικύρωση, επιβεβαίωση και υποστήριξη σε αυτή τη ζωή. Πράγματι, θέλουμε πάντα να αισθανόμαστε σωστοί, να αισθανόμαστε επικυρωμένοι, ακριβώς όπως εκείνος ο νομοδιδάσκαλος.

Λοιπόν, ψυχολόγος δεν είμαι, ωστόσο, μπορώ ακόμα να πω με μεγάλη βεβαιότητα ότι πολλοί από τους αγώνες που δονούν τα συναισθήματά μας, στην Αμερική, δεν είναι ψυχολογικοί ή διανοητικοί, αλλά θεολογικοί. Βλέπετε, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η βιβλική θεολογία δεν είναι απλώς ένα μάτσο θεωρίες για τη μετά θάνατον ζωή. Όχι, η βιβλική θεολογία είναι πολύ πρακτική και πολύ σχετική. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η αμαρτία διαπερνά όλη τη ζωή. Είναι σαν τον αέρα που αναπνέουμε, αλλά δεν βλέπουμε. Και έτσι, πίσω από κάθε ναρκισσιστική προσωπικότητα, κρύβεται ένας άνθρωπος που κραυγάζει για να δικαιολογήσει τον εαυτό του ενώπιον των συνανθρώπων του και ενώπιον του Θεού, εξαιτίας των συνεπειών της αμαρτίας. Πίσω από κάθε εγωκεντρική γυναίκα βρίσκεται μία φοβισμένη κυρία που προσπαθεί να στηρίξει τον εαυτό της, προσπαθεί να κερδίσει την αναγνώριση του κόσμου και των άλλων γυναικών, επειδή βαθιά μέσα της η αμαρτία την έχει κάνει να φοβάται μήπως δεν την βλέπουν ή δεν την επικυρώνουν οι άλλοι. Πίσω από όλα τα ατελείωτα και περί παντός επιστητού κουτσομπολιά σε εκκλησίες και καφετέριες, πίσω από όλη την επιφανειακή κριτική εναντίον των άλλων, πίσω από όλες τις εγωκεντρικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλη την ανόητη μανία μας για εξουσία στον μικρόκοσμό μας, βρίσκονται αμαρτωλοί που προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα σε αυτή τη ζωή, αμαρτωλοί που αναζητούμε επιβεβαίωση, επικύρωση και να έχουμε δίκιο σε έναν κόσμο που πάει στραβά.

Αγαπητοί φίλοι, να η ωμή αλήθεια για μας σήμερα. Εκείνος ο νομοδιδάσκαλος στο ανάγνωσμα του Ευαγγελίου του Λουκά ήταν κάτω από μια μεγάλη κατάρα, ήταν σε δεσμά. Ως αμαρτωλός, αισθανόταν αναγκασμένος να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Το ίδιο κάνουμε και εσείς και εγώ, χωρίς το Ευαγγέλιο.

Σας παρακαλώ, ακούστε με δυνατά και καθαρά. Η αμαρτία μάς έχει μολύνει, όπως και όλον τον κόσμο. Και χωρίς το Ευαγγέλιο, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ζήσουμε αυτή τη ζωή, και αυτός είναι να ακολουθήσουμε τον δρόμο της συνεχούς ανάγκης να δικαιολογούμε και να αποδεικνύουμε σωστό τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού και των άλλων. Σημειώστε το αυτό: Αυτό το είδος δράσης και σκέψης είναι μια τρομερή κατάρα. Η κατάρα να αισθανόμαστε συνεχώς την πίεση και την ανάγκη να βρισκόμαστε πάντα υπό κρίση και να προσπαθούμε χωρίς σταματημό να αναδείξουμε τον εαυτό μας σε αυτό τον κόσμο. Η ζωή αυτή δεν είναι ελεύθερη ζωή, αλλά μία κολασμένη ζωή. Είναι εξαντλητική και ατελείωτη. Οδηγεί σε διογκωμένους εγωισμούς, στην ανάγκη για απόδοση, στον ναρκισσισμό, στην αυτοαπορρόφηση, στην αυτοαναφορικότητα, στη χειραγώγηση των άλλων, στην απελπισία, στην κατάθλιψη, στον φόβο και τελικά στο σκοτάδι του θανάτου. Αν δεν υπάρχει Ευαγγέλιο, τότε δεν υπάρχει και λύση. Και αν δεν υπάρχει λύση, τότε τα πάντα εξαρτώνται από την ανάγκη μας να δικαιολογούμε τον εαυτό μας, να επικυρώνουμε τον εαυτό μας και να επιβεβαιώνουμε τον εαυτό μας σε αυτόν τον σκληρό και ανταγωνιστικό κόσμο.

Αλλά, αγαπητοί φίλοι, υπάρχει Ευαγγέλιο για μας, επειδή υπάρχει Σωτήρας για μας.

Βλέπετε, ο δικηγόρος δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι η λύση στην επιθυμία και την αποφασιστικότητά του να δικαιωθεί βρισκόταν ακριβώς μπροστά του. Ακριβώς μπροστά του ήταν ο Ιησούς. Αλλά ακούστε και αυτό: Η λύση δεν ήταν ότι ο νομοδιδάσκαλος έπρεπε να κάνει κάτι για τον Ιησού, για να αποκτήσει την αιώνια ζωή. Αλλά αντίθετα, ο νομοδιδάσκαλος έπρεπε απλώς να σταματήσει να κάνει το οτιδήποτε. Έπρεπε να σταματήσει να κάνει πράγματα, να σταματήσει να μιλάει και να σταματήσει να δοκιμάζει τον Ιησού. Απλά έπρεπε να σταματήσει.

Με άλλα λόγια, η χριστιανική πίστη δεν έχει να κάνει με το να σκεφτόμαστε, να ενεργούμε ή να συμπεριφερόμαστε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, για να δικαιωθούμε. Αντίθετα με αυτόν τον κόσμο ''της κούρσας των ποντικών'', με τις κραυγές, τις αναζητήσεις, την κοινωνική και οικονομική αναρρίχηση και την αποφασιστικότητά επιβεβαίωση και επικύρωση, ο Χριστιανισμός είναι το εντελώς διαφορετικό. Δεν αφορά εμάς. Η χριστιανική πίστη δεν έχει να κάνει με την αυτοεκπλήρωσή μας, το πόσο ευσεβής είμαστε ή το πόσο φρόνιμοι. Η χριστιανική πίστη δεν κοιτάζει μέσα μας. Η χριστιανική πίστη δεν ξοδεύει όλη της την ενέργεια με ανόητες ερωτήσεις για το πόσες εντολές εκπληρώνουμε για να κερδίσουμε την έγκριση του Ιησού ή με ηλίθια συνθήματα αυτοεπιβεβαίωσης: "Είμαι καλός άνθρωπος τελικά, χάρη στο ότι ο Ιησούς μου ζωγραφίζει ένα χαμόγελο κάθε μέρα" ή με συνθήματα σαν κι αυτές στις κούπες του καφέ που μιλούν για το πώς μπορείτε να κάνετε σπουδαία πράγματα με τη μεγάλη σας πίστη και ούτω καθεξής. Όλα αυτά είναι θεολογικά σκουπίδια, επειδή εξακολουθούν να στρέφουν την προσοχή σε εμάς, να δείχνουν ξανά πίσω σε εμάς, να βάζουν εμάς στο κέντρο. Αντί να μας μπλέκει με τον εαυτό μας, η χριστιανική πίστη κοιτάζει έξω από αυτόν, μόνο σε Ένα Πρόσωπο, μόνο σε ένα πράγμα, στον Ιησού Χριστό και τα δώρα Του για μας.

Βαπτισμένοι Άγιοι, στον Θεάνθρωπο, τον Ιησού Χριστό, είμαστε πλήρως και ολοκληρωτικά δικαιωμένοι και συγχωρεμένοι για όλες τις αμαρτίες μας. Έχουμε πλήρη και ολοκληρωτική επιβεβαίωση στο Πρόσωπο του Χριστού, Αυτόν που στη βάπτισή μας μας ανακήρυξε αγίους, και κληρονόμους της Βασιλείας του Θεού. Με τη Βάπτισή μας, αρπαχτήκαμε από το σκοτάδι και έχουμε ήδη το ένα πόδι στη Βασιλεία των Ουρανών. Έχουμε μια πρόγευση της γιορτής που θα έρθει στο Άγιο Δείπνο. Εν Χριστώ, ο Πατέρας είναι πλήρως και απόλυτα ευχαριστημένος μαζί μας.

Και έτσι, επειδή ο Ιησούς είναι 100% για μας και επειδή έχουμε λάβει τα δώρα Του, είμαστε ελεύθεροι από τη συνεχή ανάγκη να αποκτάμε αναγνώριση από τους άλλους. Ακούστε: Αν έχουμε την πλήρη εύνοια του Παντοδύναμου Θεού μέσω του Ιησού Χριστού -που ήδη την έχουμε- γιατί να χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση άλλων ανθρώπων που βρίσκονται καθ' οδόν προς το θάνατο, ακριβώς όπως εμείς; Αν έχουμε την πλήρη ικανοποίηση της συγχώρεσης των αμαρτιών εν Χριστώ, μαζί με την ικανοποίησητου Πατέρα και την ελπίδα της ανάστασης, γιατί να χρειαζόμαστε επικύρωση, επιβεβαίωση και υποστήριξη από αποπνικτικούς θεσμούς και παραφουσκωμένα κέντρα εξουσίας σε αυτή τη ζωή;

Σημαίνει, όμως, αυτό το Ευαγγέλιο ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε - ότι είμαστε κατά κάποιον τρόπο υπεράνω της κριτικής των γειτόνων μας; Θεέ μου, όχι! Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σημαίνει ότι όταν αμαρτάνουμε, μπορούμε γρήγορα να εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας, να διορθώνουμε την αμαρτία και να συγχωρούμε τις αμαρτίες των άλλων και όλα αυτά χάρη στο ότι είμαστε κρυμμένοι μέσα στον Χριστό και δεν έχουμε σχέση με τις συνεχείς δίκες και τις μελοδραματικές καταστάσεις αυτού του κόσμου. Επειδή ζούμε εν Χριστώ, εξομολογούμαστε γρήγορα τις αμαρτίες μας και κάνουμε, επίσης, γρήγορα το καλύτερο για τον πλησίον μας.

Ειλικρινά, επειδή ο Ιησούς είναι η πλήρης και πλήρης δικαίωσή μας, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τον εαυτό μας, επειδή ο Ιησούς το έχει ήδη κάνει αυτό για εμάς. Και έτσι, είμαστε απόλυτα ελεύθεροι,είμαστε υπεράνω όλων των παιχνιδιών της ανθρωπότητας και δεν είμαστε υποταγμένοι στον μικρόψυχο τρόπο σκέψης κανενός.

Ωστόσο, είσαι επίσης υπηρέτης όλων όσοι έχουν ανάγκη, πρόθυμος να βοηθήσεις τους πάντες στη ζωή σου, επειδή δεν χρειάζεται να ξοδεύεις όλο το χρόνο σου για να δικαιολογείς τον εαυτό σου. Ο Χριστός το έχει ήδη κάνει αυτό για εσένα.

Βαπτισμένοι Άγιοι, το εγώ μας δεν είναι πλέον το κέντρο του κόσμου. Ο Χριστός είναι. Η ταυτότητά μας βρίσκεται σ' Αυτόν, γιατί έχουμε σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Έχουμε ταφεί και αναστηθεί με Αυτόν μέσω του Βαπτίσματος, ώστε να μη χρειάζεται πλέον να προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τον Θεό και τον πλησίον μας με ανόητα και άσκοπα πνευματικά παιχνίδια, αλλά απλά να εμπιστευόμαστε τον Θεό που δικαίωσε τους αμαρτωλούς, δικαίωση που είναι καθαρά ένα δώρο.

Ο Χριστός είναι η επιβεβαίωσή μας, η επικύρωσή μας, η δικαίωσή μας - τα πάντα μέσα στα πάντα - γιατί έζησε για εμάς, πέθανε για εμάς, αναστήθηκε για εμάς και μεσιτεύει για εμάς στα δεξιά του Πατέρα.

Δόξα σ' Αυτόν και ειρήνη του Θεού σε όλου μας.

Στο όνομα του Ιησού.

Αμήν.

CLICK HERE to 'Like' on Facebook

CLICK HERE to 'Follow' on Twitter

CLICK HERE to Subscribe on iTunes

CLICK HERE to Subscribe on Podbean