Three Signs Of Spiritually Abusive Pastors & Leaders (Translated Into Greek)
A special thank you to Jordan Tsakmalis of Katerini, Greece, for his recent translation of this sermon.
Text: Ezekiel 34:11-16
Τρεις αποδείξεις ότι ο ποιµένας ή ο ηγέτης µιας εκκλησίας ασκεί πάνω της πνευµατική χειραγώγηση
Ιεζεκιήλ 34:11-16 (του λουθηρανού ποιµένα, αιδ. Ματτ Ρίτσαρντ)
Στο όνοµα του + Ιησού. Αµήν.
Είναι φανερό ότι οι ηγέτες έχουν την ευθύνη να προστατεύουν, να υποστηρίζουν και να υπερασπίζονται αυτούς που
υπηρετούν. Όταν βλέπουµε την εικόνα ενός βοσκού να ποιµαίνει τα πρόβατά του, είναι ακόµα περισσότερο φανερό αυτό που
µόλις είπαµε. Τα πρόβατα δεν υπάρχουν για το βοσκό, αλλά ο βοσκός για τα πρόβατα.
Όµως, όπως η ιστορία µάς µαθαίνει, δε συνέβη πάντα αυτό. Συχνά, αυτοί που ασκούν εξουσία, τους οποίους µπορούµε να
αποκαλούµε ποιµένες, ξεχνούν το γεγονόςπως υποτίθεται ότι υπάρχουν για το καλό των προβάτων. Αναποδογυρίζουν τα
πάντα και βάζουν τα πρόβατα να τους υπηρετούν.
Ας πάρουµε για παράδειγµα τη σηµερινή περικοπή από τον Ιεζεκιήλ. Νωρίτερα, στο κεφάλαιο 34, ακούµε ότι οι βασιλιάδες,
οι αξιωµατούχοι και οι θρησκευτικοί ηγέτες είχαν την ευθύνη να υπηρετούν τα πρόβατα, δηλ. το λαό Ισραήλ. Οι βοσκοί δε θα
έπρεπε να κοιτούν το συµφέρον τους, την ευδαιµονία τους και το ατοµικό τους καλό, αλλά το συµφέρον, την ευδαιµονία και
το καλό του λαού Ισραήλ. Αλλά, αντίθετα µε αυτό, οι κακοί ποιµένες κοιτούσαν αποκλειστικά και µόνο τον εαυτό τους.
Οι περισσότεροι από µας µπορούµε πολύ εύκολα να δείξουµε τέτοιους κακούς ποιµένες. Συνήθως, δείχνουµε κάποιους
πολιτικούς οι οποίοι δε δίνουν δεκάρα για µας τους πολίτες, αλλά νοιάζονται µόνο για τη δύναµη της εξουσίας. Ούτε καν
χρειάζεται να πούµε τα ονόµατά τους, γιατί όλοι τους γνωρίζουµε. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που ποτέ δε θα επιδείξουν
ακεραιότητα, αλλά θα το βάλουν στα πόδια στην παραµικρή υποψία αγώνα. Αυτοί οι κακοί ηγέτες είναι εγωκεντρικοί και
ασχολούνται µόνο µε το πώς να διατηρήσουν τη δύναµή τους και όχι να υποφέρουν για να υπερασπιστούν το καλό. Σε αυτούς
τους ηγέτες λέµε ένα: ''Ντροπή σας''.
Τα πράγµατα, όµως, γίνονται λίγο πιο περίπλοκα όταν µιλάµε για την εκκλησία. Δεν είµαι σίγουρος αν αυτό οφείλεται στο
γεγονός ότι τείνουµε να εµπιστευόµαστε περισσότερο τους ανθρώπους της εκκλησίας ή επειδή αναµένουµε οι ηγέτης της να
είναι διαφορετικοί από αυτούς του κόσµου. Παρολαυτά, η εκκλησία έχει µεγάλη ιστορική παράδοση ηγετών που
αποδείχτηκαν τόσο αµαρτωλοί, όσο και οι πολιτικοί, αν όχι περισσότερο. Να θυµάστε πάντα ότι όλοι µας έχουµε µέσα µας
τον ίδιο παλαιό Αδάµ. Όλοι µας διψάµε για προσωπική εξουσία, έλεγχο και βόλεµα.
Έτσι λοιπόν, εξετάζοντας την εκκλησία, ποια θα λέγαµε ότι είναι τα σηµάδια της πνευµατικής κακοποίησης; Πότε οι ηγέτες
της κακοποιούν τα πρόβατά της;
Πρώτο σηµάδι, η δύναµη, η εξουσία. Στην Παλαιά Διαθήκη, ο κακός βοσκός ασκούσε βία και σκληράδα. Χρησιµοποιούσε
την εξουσία προκειµένου να εξυπηρετήσει τα δικά του συµφέροντα. Ασκούσε τη δύναµη για να υποτάξει τα πρόβατα. Στην
εκκλησία, αυτό εκφράζεται κάπως έτσι: ''Είµαι υπεύθυνος για σας. Είµαι ο πνευµατικός σας σύµβουλος, ο πνευµατικός σας
ηγέτης. Θα πρέπει να µε ακούτε''.
Είναι γεγονός ότι οι ποιµένες έχουν όντως το πνευµατικό κύρος που τους αποδίδεται από την διακονία των κλειδιών. Όµως,
ένας υγιής ποιµένας δεν έχει ανάγκη να απαιτήσει ή να αναφερθεί σε αυτή την εξουσία, σε αυτό το κύρος, ώστε όλοι να του
δώσουν προσοχή. Ένας καλός ποιµένας ποτέ δε θα χτυπήσει τα πρόβατά του, για να καταλάβουν πόσο ισχυρός είναι. Για
όνοµα του Θεού, φυσικά, και δε θα το κάνει. Αντίθετα, η αληθινή εξουσία της διακονίας του υπάρχει για το καλό των
προβάτων. Με άλλα λόγια, αυτή η δύναµη που του δίνει δικαιωµατικά το λειτούργηµά του δεν υπάρχει για το δικό του καλό,
αλλά των άλλων.
Πάντα να σας ανησυχεί η δίψα για αµαρτωλή άσκηση εξουσίας µέσα στην εκκλησία. Η δύναµη δεν υπάρχει προκειµένου να
ενισχύσει τον εγωκεντρισµό του ποιµένα. Η δύναµη ποτέ δε χρησιµοποιείται για να χειραγωγήσει τα πρόβατα, αλλά για να
διορθώσει, να ασκήσει κριτική, να επιδείξει το λάθος, να ενθαρρύνει, να υπηρετήσει τα πρόβατα. Για να πω όσο πιο καθαρά
γίνεται, η δύναµη του ποιµαντικού αξιώµατος υπάρχει προς όφελος των προβάτων, όχι των ποιµένων.
Δεύτερο σηµάδι: ο έλεγχος ως χειραγώγηση. Ο κακός ποιµένας δεν ενδιαφέρεται πραγµατικά να ενισχύσει τον ασθενή και να
θεραπεύσει τον τραυµατισµένο. Θυµηθείτε ξανά την περικοπή από τον Ιεζεκιήλ, όπου οι κακοί ποιµένες στα χρόνια του δεν
βοηθούσαν τον αδύναµο ούτε ασχολούνταν µε τον άρρωστο. Γιατί να το κάνουν; Είναι τόσο πιο εύκολο να ελέγχεις, να
χειραγωγείς τα πρόβατά σου όταν αυτά είναι σε στιγµές αδυναµίας!
Βλέπετε, αν εσείς ήσαστε στη θέση ενός κακού ποιµένα, θα καταλαβαίνατε ότι το χειρότερο κατά την άσκηση χειραγώγησης
είναι το πρόβατο να είναι υγιες. Τα άρρωστα και αδύναµα πρόβατα είναι πιο κατάλληλα για να χειραγωγήσεις, γιατί δεν
έχουν τη δύναµη και το κουράγιο να αµφισβητήσουν τη διεφθαρµένη πνευµατική σου εξουσία. Τα υγιή όµως; Αυτά µπορεί
ακόµα και να σου επιτεθούν και να σε δαγκώσουν. Τα υγιή πρόβατα είναι απειλή για την χειραγωγική εξουσία ενός κακού
ποιµένα.
Επιτρέψτε µου να γίνω πιο συγκεκριµένος. Για παράδειγµα, στην εκκλησία, ένας κακός κήρυκας συνεχώς πετάει στα µούτρα
του ποιµνίου του τις αµαρτίες τους, διαρκώς εστιάζει σε αυτές και τους τις θυµίζει, αλλά ποτέ δε δίνει την λύση, την έξοδο
από αυτές. Μη µε παρεξηγήσετε. Βεβαίως, οι ποιµένες έχουν ευθύνη να επισηµαίνουν την αµαρτία. Και πρέπει να το κάνουν
άφοβα και τολµηρά. Ποιµένας που δε µιλάει για την αµαρτία στο ποίµνιό του, είναι γιατρός που δε σου λέει ποιο είναι το
πρόβληµά σου. Αν όµως, ο ποιµένας µένει σε αυτό και δεν προσφέρει στο ποίµνιό του αµέσως µετά το ευαγγέλιο, αν δεν
ρίχνει το ευαγγέλιο στα αυτιά του ποιµνίου του, τότε, αυτός ο ποιµένας κρατάει το ποίµνιό του αθεράπευτο, αγιάτρευτο.
Είναι σαν τον γιατρό που ενώ σου λέει ποιο είναι το πρόβληµα, ποια είναι η αρρώστια, όµως, δε σε θεραπεύει από αυτήν, καν
δεν προσπαθεί να το κάνει. Τέτοιου είδους ποιµένας είναι ένας πνευµατικός κακοποιητής και βιαστής του ποιµνίου του.
Και ενώ κάποιοι ποιµένες το κάνουν αυτό χωρίς να το καταλαβαίνουν, άλλοι το κάνουν συνειδητά. Να προσέχετε την
λανθασµένη αντίληψη ότι αν δώσουµε σε κάποιον άνθρωπο το ευαγγέλιο, τότε, υπάρχει ο κίνδυνος να του δώσουµε πολλή
ελευθερία. Οι κακοί ποιµένες πιστεύουν ότι το απελευθερωτικό µήνυµα του ευαγγελίου παράγει περισσότερη αµαρτία, ότι
προτρέπει και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αµαρταίνουν. Λένε µέσα τους: ''Εάν ακούσουν για συγχώρηση των αµαρτιών,
θα συνεχίσουν να αµαρταίνουν. Ποτέ δε θα αλλάξουν τους τρόπους και τις συνήθειές τους''.
Έτσι, αυτοί οι αχρείοι ποιµένες, στην προσπάθειά τους να χειραγωγούν τα ποίµνιά τους, κηρύττουν φωτιά της κόλασης και
αιώνια θλίψη Κυριακή πάνω στην Κυριακή, γαβγίζουν δυνατά και απειλητικά για την αµαρτία, αλλά ποτέ δεν κηρύττουν το
θεραπευτικό ευαγγέλιο. Σε πλήρη αντίθεση µε αυτό, πυροδοτούν ντροπή και ενοχή στα πρόβατά τους έτσι ώστε να τα
χειραγωγούν καλύτερα και να τα θέσουν σε εξυπηρέτηση της δικής τους θέλησης. Τι κάνουν δηλαδή; Τα πληγώνουν µε το
Νόµο, µε την αποκάλυψη της αµαρτίας, αλλά σταµατούν εκεί, και δεν συνεχίζουν παρέχοντας το ιατρικό, το ευαγγέλιο.
Τσακίζουν τα πρόβατά τους µε το φόβο του θανάτου και του τάφου, της κόλασης και της τιµωρίας και µένουν σε αυτό, έτσι
ώστε να τα ελέγχουν πνευµατικά, να τα χειραγωγούν και να τα χειρίζονται κατά πώς θέλουν. Κύριε δείξε έλεος!
Τρίτο σηµάδι: το βόλεµά τους. Με τη χρήση δύναµης και χειραγώγησης, οι κακοί ποιµένες χρησιµοποιούν το ποίµνιο για το
δικό τους βόλεµα. Όπως και στα χρόνια του Ιεζεκιήλ, νοιάζονται για τον εαυτό τους και όχι για τα πρόβατα. Ντύνονταν µε το
τρίχωµα των προβάτων, τα σκότωναν και τα έτρωγαν. Ο Ιησούς ασχολείται µε το θέµα αυτό στο Ιωάννης 10. Τους αποκαλεί
''µισθωτούς''.
Ένας µισθωτός δεν είναι πραγµατικός βοσκός, δεν είναι ένας καλός βοσκός. Τα πρόβατα δεν τον αναγνωρίζουν, γιατί το µόνο
που νοιάζει έναν µισθωτό είναι ο µισθός του. Έτσι, όταν βλέπει το λύκο να έρχεται, σηκώνεται και το βάζει στα πόδια.
Αφήνει τα πρόβατα στο έλεος του λύκου ο οποίος και τα καταστρέφει. Ο µισθωτός νοιάζεται µόνο για το χρήµα, για το πώς
να πάρει, όχι για το πώς και τι να δώσει.
Αγαπητοί φίλοι, αυτός είναι ο λόγος που είµαι πολύ καχύποπτος όταν ακούω κάποιον να λέει ότι θέλει να γίνει ιερέας. Το
λέω σοβαρά. Θυµάµαι κάποτε έναν υπάλληλο στα Στάρµπακς που βλέποντας το περιλαίµιο του ιερέα που φορούσα µού είπε:
''Τι καλά, κι εγώ είµαι ποιµένας. Δεν είναι σπουδαίο και διασκεδαστικό; Χειροτονήθηκα διαδικτυακά. Εσύ πού
χειροτονήθηκες;''
Σας υπενθυµίζω ότι αυτό µου συνέβη λίγο µετά που άφησα ένα νοσοκοµείο όπου ένα µέλος της εκκλησίας µου είχε πεθάνει.
Φίλοι, οι αληθινοί ποιµένες βυθίζονται µέσα στα παθήµατα και τις αµαρτίες του ποιµνίου τους, µέσα στις καρδιές των
ανθρώπων της εκκλησίας τους, ανθρώπων µε άρρωστες ψυχές. Το λειτούργηµα του ιερέα δεν είναι η δόξα του και το κύρος
του, φραουλόπιτες, δωράκια και µονόκεροι που χοροπηδάνε πάνω σε ουράνιο τόξο. Αντίθετα, το λειτούργηµα του ποιµένα
είναι πάντα να βυθίζεται µέσα στα παθήµατα του ποιµνίου του. Οι κακοί ποιµένες αναζητούν το βόλεµα. Οι καλοί ποιµένες
µαθαίνουν να υποφέρουν µαζί και για το ποίµνιό τους.
Ας σοβαρευτούµε, λοιπόν. Ακούσαµε καθαρά ότι οι κακοί ποιµένες νοιάζονται για την εξουσία, τη χειραγώγηση, το βόλεµα,
ενώ οι καλοί ποιµένες δεν νοιάζονται γι' αυτά. Θα ήθελα πολύ να σταθώ µπροστά σας και να σας πω ότι δεν είµαι ένας κακός
ποιµένας, αλλά ανήκω στους καλούς. Αν το έκανα, όµως, θα ήµουν ψεύτης, γιατί και σε µένα αρέσει η εξουσία, η
χειραγώγηση, το βόλεµα. Είµαι ένας αδύναµος άνθρωπος, ένας αµαρτωλός, στις σκέψεις, στα λόγια, στα έργα. Άλλωστε, το
σηµερινό ανάγνωσµα δεν έχει να κάνει τόσο µε τους καλούς ποιµένες, όσο µε τον έναν και µοναδικό Καλό Ποιµένα. Ποιος
είναι αυτός; Είναι ο Ιησούς.
Ποτέ µην ξεχνάτε, αγαπηµένοι µου βαπτισµένοι άγιοι, ότι ακόµα κι αν οι ποιµένες σας, οι ιερείς σας, σας βαπτίζουν, σας
διδάσκουν, σας κηρύττουν, σας παντρεύουν και σας κηδεύουν, δεν είναι τίποτε περισσότερο από απλοί υπηρέτες που
στέκονται στο πόδι και τη θέση στου Χριστού, για να σας µεταφέρουν αυτά που µόνο αυτός προσφέρει, το λόγο και τα
µυστήρια. Ναι, οι ποιµένες είναι βοσκοί, αλλά δεν είναι ο Καλός Ποιµένας, ο ένας και µοναδικός, ο Ιησούς Χριστός. Μόνο
ένας είναι Αυτός και το όνοµά του είναι Ιησούς.
Ακούστε τώρα αµέσως τα παρακάτω:
ο Χριστός, ο δικός σου Καλός Ποιµένας, µάτωσε για σένα, πέθανε για σένα, αναστήθηκε για τη δικαίωση τη δική σου.
Ο Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σου, σε έσωσε από το σκοτάδια και σε έφερε στο φως µε το πανίσχυρο νερό της βάπτισης.
Ο Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σου, είναι αυτός που γεµίζει τα αυτιά σου στο µυστήριο της εξοµολόγησης µε τα λόγια: ''Οι
αµαρτίες σου είναι συγχωρηµένες''.
Ο Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σου, σε προστατεύει από το κακό όταν κοιµάσαι.
Ο Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σου, σου δίνει ανάπαυση από την καταδίκη της αµαρτίας.
Ο Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σου, σε απελευθερώνει από την ενοχή και τη ντροπή καθώς σου συγχωρεί τις αµαρτίες κατά
τη θεία κοινωνία.
Ο Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σου σε οδηγεί στα πλούσια λιβάδια της αιώνιας ζωής.
Βαπτισµένοι άγιοι, ακούστε αυτό: ο Ιησούς Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σας, άφησε την άνεση των ουρανών και ανέβηκε
στον αγκαθώδη σταυρό του Γολγοθά, για σας, για τον καθένα σας. Είναι ο Χριστός, ο Καλός Ποιµένας σας, που ήρθε όχι για
να τον υπηρετήσετε, αλλά να σας υπηρετήσει. Η δύναµή του δε χρησιµοποιήθηκε για το συµφέρον του, αλλά για σας, για να
σας αρπάξει από το στόµα του διαβόλου, να σας διώξει το φόβο, να σας λυτρώσει από το θάνατο και να σας εξιλεώσει από
την αµαρτία σας.
Έχετε τον Καλό Ποιµένα. Αυτόν που δεν έπαιξε µε σας ένα παιχνίδι εξυπηρέτησης της εγωπάθειάς του. Δεν επέλεξε να ασκεί
πάνω σας το χειριστικό του έλεγχο. Δεν επέλεξε το βόλεµά του. Επέλεξε εσάς και θεώρησε αυτή του την επιλογή µεγάλης
αξίας.
Στο όνοµα του + Ιησού, του Καλού µας Ποιµένα. Αµήν.
Comments