Does Doctrine Really Matter For The Church? (Translated Into Greek)
Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.
Σήμερα, είναι η Κυριακή της Αγίας Τριάδας και πάντα την ημέρα αυτή ομολογούμε τα λόγια του Σύμβολου του Αθανασίου. Πιο συγκεκριμένα, ομολογούμε ότι λατρεύουμε ένα Θεός σε Τρία Πρόσωπα και Τρία Πρόσωπα σε ενότητα, όπου δε συγχέουμε τα πρόσωπα, αλλά και δε διαιρούμε την ουσία τους. Ομολογούμε ότι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι αιώνιοι και ίσοι, έτσι ώστε λατρεύουμε τον Τριαδικό Θεός μας σε ενότητα θεϊκής ουσίας.
Πραγματικά, σήμερα, είναι αυτή η μέρα του χρόνου όπου ξεσκονίζουμε αυτή την τρίτη ομολογία πίστης στην οποία ανήκουμε, στο Σύμβολο του Αθανασίου.
Αλλά, γιατί να μπούμε στον κόπο να πμολογήσουμε κάτι τόσο πολύπλοκο και επιφανειακά μπερδευτικό σαν και αυτό; Γιατί να μπούμε
στον κόπο να ομολογήσουμε ένα τόσο μακροσκελές κείμενο; Γιατί να μη λέμε απλά και μόνο ότι πιστεύουμε στο Θεό και να το αφήσουμε αυτό απ’ έξω; Καθένας γνωρίζει ότι οι λεπτομέρειες και η θεολογία, το δόγμα, διαιρούν, έτσι δεν είναι; Οπότε, γιατί να ασχολούμαστε με λεπτομέρειες; Λοιπόν, όχι, αυτή η σκέψη δεν είναι σωστή. Βλέπετε, σε όλη την ιστορία της εκκλησίας, εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί θα διαφωνούσαν με αυτή τη σκέψη, ότι τάχα η θεολογία και το δόγμα δεν είναι σημαντικά. Ναι, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί μάρτυρες που θα διαφωνούσαν με πολύ έντονο τρόπο, τόσο έντονο, όσο έντονα ήταν η ζωή τους ενωμένη με τη θεολογία, με το δόγμα, της χριστιανικής πίστης. Φίλοι μου, αν περιτρέξουμε την ιστορία, θα δούμε ότι για κάθε άρθρο της πίστης μας χύθηκε ποτάμι το αίμα των μαρτύρων. Οι πιστοί χριστιανοί του παρελθόντος ήταν απρόθυμοι να συμβιβαστούν ως προς τα άρθρα της πίστης μας και ήταν απρόθυμοι να συμβιβαστούν με επιφανειακές και ασαφείς δηλώσεις πίστης. Αυτοί που προηγήθηκανημών, όπως οι λουθηρανοί πατέρες μας, ήταν πρόθυμοι να καούν και να γίνουν στάχτη χάριν της σωστής ομολογίας, του συμπαγούς και στέρεου δόγματος. Σήμερα, όμως, φαίνεται ότι αυτός ο τρόπος σκέψης σχετικά με τη χριστιανική πίστη, έχει έρθει σε ένα τέλος. Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ξελαρρυγγιάζονται να λένε: ‘’Το δόγμα δεν έχει σημασία, παρά μόνο το να είσαι στεριωμένος στο Χριστό. Αυτός σώζει, όχι το δόγμα. Μείνει στα απολύτως απαραίτητα. Ναι, στα απολύτως απαραίτητα. Είμαστε χριστιανοί πάν’ απ’ όλα και όλοι μας λατρεύουμε τον ίδιο Θεό’’. Παρότι, αυτό ακούγεται αρκετά λογικό και εύλογο, υπάρχουν πολλά προβλήματα στις λεπτομέρειες. Όπως λέει και η παροιμία: ‘’ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες’’. Παραδείγματος χάριν, ποια είναι τα απολύτως απαραίτητα της χριστιανικής πίστης; Ποιος το αποφασίζει; Εσύ; Εγώ; Κάποιος άλλος αποφασίζει για μας; Μήπως να αποφασίσει ο κόσμος ποια είναι αυτά; Αυτά τα απολύτως απαραίτητα θα περιοριστούν τελικά σε ένα σύνολο ηθικής διδασκαλίας; Μα, αν είναι έτσι, τι τα χρειαζόμαστε αυτά τα βασικά, ότιν μπορούμε να μάθουμε ηθική καταφεύγοντας στον Κύριο Ρόντζερς, τον γνωστό παρουσιαστή και μαριονετίστα ο οποίος δίδασκε ηθική στα παιδιά από την τηλεόραση; Μήπως τα απολύτως απαραίτητα θα καταλήξουν να είναι αυτοκολλητάκια με σλόγκαν που βρίσκουμε στις καφετέριες και τις διαφημίσεις, κάτι σαν: κράτα την πίστη, πίστευε στο Θεό, κράτα γερά, συνέχισε να προσεύχεσαι κτλ κτλ; Αν είναι έτσι, τότε, δε χρειαζόμαστε τη χριστιανική πίστης, αλλά την κάρτα μέλους στα Στάρμπακς. Τα απολύτως απαραίτητα θα έχουν να κάνουν με τον Ιησού; Αν είναι έτσι, ποιος λέμε ότι είναι ο Ιησούς; Είναι ένας υπέρμαζος της κοινωνικής δικαιοσύνης, ένας θεραπευτής, ένας πολιτικός φιλόσοφος, μία μασκότ, ή κάτι άλλο;
Τι νόημα, άλλωστε, έχουν όλ’ αυτά; Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το Θεό χωρίς να μιλήσουμε για δόγματα και διδασκαλία. Χωρίς τα δόγματα, αυτό που κάνουμε ουσιαστικά είναι να επινοούμε πράγματα, όσο η συζήτηση προχωράει. Στην πραγματικότητα, χωρίς τη χριστιανική θεολογία, δεν μπορούμε να έχουμε τη χριστιανική πίστη. Γιατί; Επειδή η θεολογία είναι το άλλο όνομα της διδασκαλίας, αυτής που ο Κύριος μάς έδωσε στο λόγο του, δηλαδή στην Αγία Γραφή.
Έτσι, εάν λέμε ότι δε χρειαζόμαστε τη θεολογία, το δόγμα, τη διδασκαλία, αυτό που ουσιαστικά λέμε είναι ότι δε χρειαζόμαστε την Αγία Γραφή. Και αν δε χρειαζόμαστε την Αγία γραφή, μένουν εμείς και μόνο ως κριτές του τι είναι τι και του ποιος είναι ο Θεός σύμφωνα με μας, ιδέες που συχνά δε διαφέρουν από αυτές άλλων θρησκειών ή της ειδωλολατρίας.
Ακόμα περισσότερο, αν προσπαθήσουμε να μειώσουμε και να υποτιμήσουμε τη θεολογία χάρην του να έχουμε μία ευκολότερη ζωή, τότε, θα ‘ρθει η ώρα που απλά θα έχουμε χάσει κάθε καθαρή ομολογία πίστης για το ποιος ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός είναι. Και αν δεν είμαστε προσεκτικοί, θα χάσουμε την ίδια την πίστη, θα αντικαταστήσουμε τα υγιή δόγματα της χριστιανικής πίστης με ιδέες της φιλοσοφίας και της κουλτούρας και έτσι θα εγγράψουμε τις φτωχές ψυχές μας στην κόλαση, παρότι θα νομίζουμε ότι όλα είναι καλά και ανθηρά.
Είναι τραγικό, αλλά ακούω το παράπονο από ιερείς και γονείς ότι τα παιδιά τους φεύγουν από την χριστιανική πίστη περίπου στο Λύκειο. Και καθείς θέλεις να μάθει γιατί έγινε αυτό. Γιατί φεύγουν; Λοιπόν, σίγουρα, δεν είναι λάθος του Αγίου Πνεύματος. Αλλά περισσότερο, όπως οι στατικστικές μάς δείχνουν άλλων πραγμάτων. Πρώτον, εάν οι γονείς δεν έφερναν τα παιδιά τους στην εκκλησία, συστηματικά και με συνέπεια, και αν δεν τα δίδασκαν στο σπίτη για τη χριστιανική πίστη, υπάρχει μόνο 1% πιθανότητα να μην την εγκαταλείψουν μετά το Λύκειο. Δεύτερον, μία πρόσφατη έρευνα σε 3000 χριστιανούς, από την LifeWay Research βρήκε ότι περίπου οι μισοί χριστιανοί στην Αμερική έχουν αποδεχθεί τις αντιλήψεις των αρχαίων αιρέσεων. Ας μη μιλήσουμε για άλλα, μικρότερα θεολογικά λάθη, αλλά για τις μεγάλες αρχαίες αιρέσεις οι οποίες καταδικάστηκαν από αυτές ακριβώς τις ομολογίες που ομολογούμε κάθε Κυριακή, μία εκ των οποίων είναι το Σύμβολο του Αθανασίου ή το Σύμβολο των Αποστόλων ή το Σύμβολο της Πίστης της Νίκαιας. Οι χριστιανοί στην Αμερική δεν γνωρίζουν πια τα βασικά της χριστιανικής πίστης και πολύ συχνά ντρέπονται να το παραδεχτούν. Ο μέσος χριστιανός στην Αμερική δεν έχει θεολογική κατάρτιση και ούτε και θέλει να έχει, αντιδρά με εμμονή.
Έτσι, αν τα παιδιά μας και η νεολαία μας δεν πηγαίνουν στην εκκλησία και δε διδάσκονται στο σπίτη τη χριστιανική πίστη και αν ο μέσος χριστιανός γονέας ιδέα δεν έχει από τι συνίσταται η πίστη αυτή, τότε, μόνο έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι τόσοι πολλοί νέοι απομακρύνονται από την εκκλησία μετά το Λύκειο.
Ω Θεέ μας, δείξε έλεος. Συγχώρησέ μας. Ναι, Κύριε, συγχώρησε τον καθένα μας.
Συνεπώς, πού πάμε;
Αγαπητοί βαπτισμένοι άγιοι, πριν αρχίσουμε να διδάσκουμε τα παιδιά μας, πρέπει να γνωρίζουμε το τι πιστεύουμε και γιατί το πιστεύουμε.
Πρέπει να μάθουμε τα δόγματα της πίστης μας. Και το πιο σημαντικό, δεν πρέπει να αμελούμε ομολογίες όπως είναι το Σύμβολο. Ας μην διαβάζουμε βιαστικά τα κείμενα αυτά, αλλά ας τα μελετάμε με ταπεινότητα ως θησαυρούς και ας τα ασπαζόμαστε. Ας μην καταλήγουμε να είναι η θεολογία μας ένα σύνολο από συνθηματάκια και σλόγκαν σαν αυτά στους τοίχους των καφενείων. Πρέπει να ξέρουμε τι πιστεύουμε και γιατί το πιστεύουμε.
Αγαπημένοι βαπτισμένοι άγιοι, η πίστη μιας εκκλησίας δεν μετριέται με αριθμούς, με συναισθηματικά τερτίπια και με την κομψότητά της. Αλλά, μάλλον, η πίστη της είναι αυτή που έχει διατυπωθεί στις ομολογίες πίστης για μας, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Ας τα διαβάζουμε, ας τα πιστεύουμε, να τα διδάσκουμε, να τα ομολογούμε. Είναι κείμενα που άφησαν οι χριστιανοί πολύ πριν από εμάς.
Πρέπει επίσης να είμαστε προετοιμασμένοι να στεκόμαστε στέρεοι ως εκκλησία. Όχι σαν ξύλα στη λάσπη ή τίποτα αλαζονικοί ανόητοι, αλλά ως στέρεοι χριστιανοί αγκυροβολημένοι στο λόγο του Θεού, έτοιμοι να απορρίψουμε τα λάθη και να ομολογήσουμε την αλήθεια. Ο διάβολος μισεί αυτούς που αρνούνται να ενωθούν μαζί του στο λουτρό της χλυαρής αδιαφορίας.
Αγαπημένοι βαπτισμένοι άγιοι, η θεολογία διαιρεί, δεν υπάρχει αμφιβολία. Δεν μπορούμε να ‘χουμε το ένα, χωρίς να ‘χουμε το άλλο. Ή η χριστιανική πίστη θα αρδεύεται από το λόγο του Θεού ή θα αποτελείται από γενικόλογες, ανούσιες και κενές εκφράσεις πίστης προερχόμενες από το τι ο καθένας νομίζει και φαντάζεται.
Αν νομίζετε ότι τα λόγια αυτά ακούγονται τραχιά και πολύ σκληρά, ακούστε τι λέει ο Κύριος Ιησούς στη συνομιλία του με το Νικόδημο στο σημερινό ανάγνωσμα. Ο Ιησούς δεν του δίνει μία νερωμένη, γενικόλογη απάντηση σ’ αυτά που του ρωτάει. Αλλά, αντίθετα, λέει:
‘’Αλήθεια, αλήθεια, σου λέω, αν ο άνθρωπος δε γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού’’.
Ο Ιησούς συνεχίζει και λέει:
‘’Μιλάμε από όσα γνωρίζουμε και μαρτυρούμε αυτά που έχουμε δει, αλλά δεν δέχεστε τη μαρτυρία μας’’.
Ο Κύριός μας είναι ξεκάθαρος εδώ. Είναι πολύ συγκεκριμένος. Υπάρχει μόνο μία υγιής θεολογία, μόνο ένα δόγμα, μία διδασκαλία, ένας τρόπος, ο δικός του τρόπος. Δεν επιδέχεται συμβιβασμούς. Ο Ιησούς δεν νερώνει τη διδασκαλία του. Το δόγμα και η διδασκαλία του Ιησού δεν επιδέχονται συμβιβασμού και δεν προσαρμόζονται στις ιδέες μας και τα μονοπάτια μας και την απαίσια αδιαφορία μας.
Σήμερα, λοιπόν, ομολογούμε το Σύμβολο της Πίστης. Σήμερα, ομολογούμε το δόγμα περί του ποιος είναι ο Θεός με λεπτομέρειες. Ομολογούμε ότι δεν πρόκειται για μια ξερή θρησκευτική άσκηση, αλλά ότι θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε πάνω σε αυτά που πιστεύουμε από το λόγο του Θεού.
Ναι, ομολογούμε τα Σύμβολα και μαθαίνουμε τα δόγματα επειδή κάνοντάς το αυτό, όχι μόνο μαθαίνουμε για την αμαρτία μας, αλλά επίσης ακούμε για τη συγχώρησή μας, τη ζωή και τη σωτηρία. Πραγματικά, το χριστιανικό δόγμα μάς αποστρέφει από τις προσωπικές μας απόψεις, σκέψεις και θεωρήσεις, και μας στρέφει στο Χριστό και το τι έχει κάνει για μας.
Όταν εσύ και εγώ ακούμε και μαθαίνουμε για τον Ιησού, παίρνουμε πίστη και ασφάλεια και σιγουριά ότι είμαστε δικοί του τώρα και πάντα.
Ας μας δώσει ο Θεός στέρεη πίστη στο Χριστό και το λόγο του.
Ας μας δώσει ο Θεός πείνα για το δόγμα του, το λόγο του.
Ας μας δώσει ο Θεός το θάρρος να τον ομολογούμε, σήμερα, αύριο και για πάντα.
Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.
Comments